P21, CNTF'nin modifiye edilmiş, sentetik bir taklitçisidir. CNTF, insanlarda nöron büyümesinin doğal olarak oluşan bir protein aracısıdır. CNTF'nin etkileri öncelikle sinir sisteminde incelenmiştir, ancak vücuttaki diğer yerlerde peptit için reseptörler vardır (örn. Kemik). Nörotransmitter sentezini ve nörit büyümesini desteklediği gösterilmiştir. Ayrıca nöronları ve destekleyici hücrelerini enflamatuar saldırılara karşı korur. Nörotrofik etkilerine ek olarak, CNTF'nin tokluğu arttırdığı ve böylece gıda alımını azalttığı bilinmektedir.

CNTF ve serebrolisinOlumsuzaynı molekül. P21 ve serebrolizin de aynı değildir. Aşağıda tartışılmıştır ve P21 ile tezat oluşturur.

Axokine markası altında CNTF'nin rekombinant versiyonu geliştirilmiştir. Amyotrofik lateral skleroz için bir tedavi olarak test edildi ve şu anda satılmadı. İlginç bir şekilde, vücut aksokine karşı antikorlar üretmek için hızlıdır, bu da bazı ayarlarda P21 ve ekzojen CNTF'yi bir araya getirme potansiyeli olabileceğini düşündürmektedir, böylece antikor aktivitesini minimumda tutarken CNTF seviyelerini arttırır.

Sekans:Dggl-adantane-G
Moleküler Formül:C₃₀H₅₄N₆O₅
Moleküler ağırlık:578.3 g/mol
Eş anlamlılar:P021, peptit 021

Kaynak:Doğa

P21 nasıl gelişti?

P21, CNTF'nin küçük bir peptit türevidir. Küçük molekül mimetikleri, yukarıda belirtilen yan etkiler olmadan daha büyük nötrofik moleküllerin bir kısmını veya tamamını uygulayabilir. P21, hedef bağlanma bölgelerini tanımlamak için antikorlar kullanan epitop haritalama adı verilen bir işlemle geliştirilmiştir. P21 durumunda, önce CNTF bağlanma bölgesini tanımlamak için CNTF reseptörü aktif bölgelere karşı antikorlar kullanıldı. Daha sonra hangi küçük, sentetik peptitlerin CNTF bağlanmasını taklit ettiğini ve böylece antikor bağlanmasına müdahale ettiğini doğrulamak için kullanıldı [1]. Sonuç, sadece CNTF reseptörüne bağlanan değil, aynı zamanda kan-beyin bariyerini ve plasental/laktasyonel bariyerleri de aşan P21 üretimiydi. P21, CNTF'nin en aktif bölgesinden türetilen bir tetra-peptiddir (amino asit kalıntıları 148-151). Kan-beyin bariyeri geçirgenliğini arttırmak ve ekzopeptidazlar tarafından bozulmayı azaltmak için c-terminal ucuna adantile edilmiş glisin ilave edildi.

Natural CNTF is too large to cross the blood-brain barrier, has poor plasma stability, an unfavorable pharmacologic profile, and actually promotes the development of anti CNTF-antibodies when administered systemically. Direct administration to the cerebrospinal fluid, while an option, is generally avoided due to pain, risk of infection, and other adverse effects. Unlike full CNTF, P21 has better than 95% stability in artificial gastric juice over 30 minutes, long enough for it to pass through the stomach in most cases. It is roughly 100% stable in the intestine over two hours, which is long enough for it to be absorbed. It is stable in blood plasma for more than 3 hours[2].

P21 nasıl çalışır?

P21'in merkezi sinir sisteminde birkaç etkisi vardır, ancak birincil etkisi, granüler hücre tabakasında ve alt granüler bölgede nörojenezi ve nöron olgunlaşmasını arttırmak için hareket ettiği dentat girusunda. Beynin temporal lobundaki hipokampal oluşumun bir parçası olan dentat girdapının, yeni epizodik anıların oluşumuna ve yeni ortamlarda meydana gelen spontan keşif/öğrenmeye katkıda bulunduğu düşünülmektedir. Dentat Gyrus ayrıca bilgi ve desen ayrılmasının ön işlenmesinde önemli bir rol oynar. Özünde, desen ayrımı, memelilerin bir hafızayı diğerinden ayırmasına izin veren şeydir. Dentat Gyrus da nörobilimciler için büyük ilgi çekicidir, çünkü yetişkinlerde önemli oranlarda nörojenez olduğu bilinen birkaç beyin bölgesinden biridir.

Fare modellerindeki araştırmalar, P21'in CNTF reseptörüne bağlanmadığını gösterir, bu da bir mimetik olarak adlandırılsa bile, P21'in CNTF'nin ve analogunun olmadığı açık olması gerektiğini gösterir. Daha ziyade, P21'in CNTF'yi nötralize eden antikorları veya diğer molekülleri inhibe ettiği görülmektedir. Bu nedenle, P21 P21'in etkilerini doğrudan taklit etmese de, bu en güçlü nörojenez promotörlerinin konsantrasyonunu arttırır ve böylece etkilerini etkili bir şekilde taklit eder.

Farelerde yapılan araştırmalar, P21'in dentat girusundaki Brdu pozitif hücrelerinin seviyelerini arttırdığını göstermektedir. BRDU, canlı dokularda çoğalan hücreleri tespit etmek için kullanılan sentetik bir nükleosid (timidin analogu). Bu deneyde, p21 uygulanan farelerin dentat girusunda konsantre olmuştur, ancak kontrol farelerinin DG'sinde değil, P21'in bu bölgedeki hücrelerin çoğalmasını desteklediğini düşündürmektedir. Hücrelerin nöron olup olmadığını belirlemek için, neun ekspresyonu olgun nöronlar için bir belirteç olduğu için ölçülebilir. Ayrıca, uygulanan farelerde ve BRDU artış bölgesinde, artan proliferasyonun aslında artan nörojenez olduğu fikrini destekleyen önemli ölçüde artmıştır [3].

Görüntü A Red'de Brdu ve Yeşil Neun'da, P21 ile tedavi edilen farelerde BrdU'daki bariz artışı vurgulayarak Green'de gösteriyor. Görüntü B, P21 ile tedavi edilen farelerde BrdU pozitif hücrelerinin sayısının önemli ölçüde arttığını gösterir.

Kaynak:Febspress

P21’in aktivitesinin bir başka bileşeni, LIF-stat sinyalini inhibe ederek ortaya çıkıyor gibi görünmektedir. Lösemi inhibitör faktörünün kısaltması, embriyogenezde önemli bir rol oynayan interlökin 6'ya benzer bir sitokindir. Farklılaşmayı inhibe etmekten sorumludur ve bu nedenle hücre proliferasyonuna son vermek için kontrollü bir şekilde sonuçlanmaktadır, bu da proliferasyonun azalması pahasına olsa bile doku olgunlaşmasını arttırmak için önemli olabilecek bir süreç. LIF'i inhibe ederek P21, barikatlardan birini nörojeneze çıkarır ve böylece beyni nöron büyümesinin tercih edildiği daha embriyolojik bir duruma yerleştirir.

P21'in (ve benzer P6) nörogenezin teşvik edilmesinde rolü. LIF üzerindeki inhibe edici etkiye ve BDNF üzerindeki uyarıcı etkilere dikkat edin.

Kaynak:PubMed

Alzheimers hastalığında (AD), beynin hasara karşı doğal reaksiyonu, yani nöron ve sinaps kaybı, dentat girusundaki aktiviteyi arttırmaktır. Ne yazık ki, birçok yaşlı beyin nörojenezi destekleme yeteneğinden yoksundur ve bu nedenle değiştirme çabası başarısız olur. P21, bu sınırlamanın üstesinden gelebilecek kadar gyrus aktivitesini güçlendirir ve nörotrofik faktörlerin nörojeneze doğru kaydırılmasına yardımcı olur. Bu nedenle, beyindeki amiloid birikiminin sınırlandırılmasının AD'nin etkilerini ele almanın tek yolu olmayabilir. Bu, plak birikimi AD'de erken başlasa da, nörotrofik faktör dengesi nörogenezden uzaklaştığında, birikimin etkilerinin belirgin hale geldiğini neden açıklayabilir. Araştırmalar, P21 tarafından nörotrofik desteğin, fibroblast büyüme faktörü 2'nin mitojenik etkisini azaltırken, beyin kaynaklı nörotrofik faktörün ve nörotrofin-4 seviyelerinin artmasına yol açtığını göstermektedir. İlginç bir şekilde, durumun fare modellerinde AD'nin başlamasından önce P21'in uygulanması genellikle meydana gelen bilişsel düşüşü önler. Bu, P21'in bir önleyici olarak potansiyel bir tedaviden daha önemli olabileceğini düşündürmektedir [2], [4].

BDNF'nin sadece gelişmiş nörojeneze değil, AD beyinlerinde tau ve amiloid plak oluşumundan sorumlu bazı enzimin aşağı regülasyonuna bağlı olduğunu da belirtmek önemlidir. Spesifik olarak, BDNF, hem amiloid öncü proteinden amiloid beta oluşumunu hem de Tau proteininin fosforilasyonunu katalize eden GSK3-beta proteininin aktivitesini azaltır, iltihaplanmaya ve nörodejenlenmeye yol açan AD gelişiminde aşamalar [5].

Alzheimer patolojisinde P21'in (P021) TA şeması. BDNF'deki artışın tau fosforilasyonunda belirgin bir azalmaya ve ayrıca amiloid plaklarının gelişiminde bir azalmaya yol açtığını unutmayın. Bu, P13K aktivasyonu ve dolayısıyla GSK-3beta'nın aşağı regülasyonu yoluyla olur. İkincisi, beyindeki plak birikimini doğrudan etkilediği düşünüldüğü için AD ile ilgilenilen bir molekül haline gelmiştir.

Kaynak:PubMed

GSK-3beta aşırı üretiminin tip 2 diyabet, birkaç farklı kanser formu ve bipolar bozukluk dahil olmak üzere bir dizi hastalık sürecinde rol oynadığını belirtmek gerekir. P21 ve diğer GSK-3beta inhibitörlerinin inme, kanser ve özellikle bipolar bozukluk tedavisinde yararlı olabileceği umudu vardır [6], [7].

Özellikle, P21, AD'den etkilenen beyinlerdeki eğilimi MAP2 ekspresyonunda bir azalmaya doğru kurtarıyor gibi görünmektedir. MAP2 (mikrotübülle ilişkili protein 2), nöronlar arasındaki sinaptik büyümenin bir belirtecidir. Bu proteinin seviyelerindeki bir azalma, azalmış sinaptogenez/nörojenezi düşündürür ve AD'de hastalık ilerlemesinin bir belirtecidir. Benzer şekilde, P21'in:

• Sinapsin I, nöronlar arasındaki sinaptik iletişim için kritik bir protein.

• Hızlı sinaptik iletime aracılık eden bir reseptör olan GluR1 (AMPA reseptörü).

• NR1, sinaptik plastisite ve öğrenme ile ilişkili bir glutamat reseptörü.

Belki de en ilginç şekilde P21'in sinapsin I, GluR1 ve NR1 üzerindeki etkileri hakkında, onları hem hastalıklı hem de sağlıklı beyinlerde suprafizyolojik seviyelere artırabilmesidir. Bu, araştırmacıların P21'in sadece hastalıklı beyinlerde işlevi geri yüklemek için değil, normal beyinlerde işlevi arttırmak için yararlı olabileceği sonucuna varmıştır. Bu nedenle, bilişsel görevler için bir nootropik ve performans arttırıcı olarak yararlı olabilir. Bu konuda yapılan araştırmalar, insan denemeleri dışında, hayvan modellerinde henüz yapılmamıştır. Aslında, P21 nörojenezi teşvik etmede o kadar etkilidir ki, sağlıklı, tedavi edilmemiş beyinlerde görülenler üzerinde hastalıklı beyinlerde nörojenez seviyelerini aslında arttırır.

New York Eyalet Temel Araştırmalar Enstitüsü'nde nörokimya profesörü olan Dr. Khalid Iqbal, P21 uygulamasının sinaptik telafi süresi boyunca uygulandığında AD ve diğer nörodejeneratif hastalıkta en faydalı olması muhtemeldir. Başka bir deyişle, P21'in en azından hastalık ortamında uygulanması için en iyi zaman, vücudun nöron kaybına kendi tepkisini artırabildiği ve destekleyebileceği zamandır. P21, hayvan çalışmalarında muazzam bir fayda ve ciddi bir yan etki göstermediğinden, peptidin bu ortamda kullanım için ideal bir aday olabileceğini öne sürmektedir. Klinik biyobelirteçler yoluyla erken tespit ile birleştiğinde, P21, nörosikliğin nörodejenerasyonun ilerlemesini yavaşlatması veya hatta durdurması gereken ilk gerçek şansı sunabilir. Açıkladığı gibi, AD'deki sorun, en azından durum sırasında erkenden, nöron ölümü ve nörogenez arasındaki dengesizliktir. P21 bu dengeyi nörojeneze kaydırır ve en azından sınırlı hayvan çalışmalarında, sağlık beyinlerinde görülen nörojenezin bile ötesinde hastalıklı beyinleri geliştirir. Kısacası, P21, sadece histolojik olarak değil, aynı zamanda biliş, hafıza ve muhakemenin klinik ölçümlerinde görülen bir fonksiyon olan nörojenezdeki eksikliklerin üstesinden gelerek nöroplastisiteyi teşvik eder.

Kaynak:PubMed

P21 ne yapar?

En basit terimlerle, P21 bilişini artırır ve merkezi sinir sistemini hasardan korur. Bunu, öncü hücrelerden nöronların olgunlaşmasını tam teşekküllü nöronlara artırarak yapıyor gibi görünüyor. Aynı zamanda sinaptogenezi veya nöronlar arasındaki ara bağlantıyı, öğrenmenin ve belleğin güçlendirilmesinin temel bir bileşeni olan bağlantıyı arttırıyor gibi görünmektedir.

Daha spesifik terimlerle, molekülün öğrenme, hafıza ve bilişsel işlev konusunda bir dizi faydası vardır. Örneğin, fare modellerinde P21 nesne ayrımcılığını geliştirir ve uzaysal akıl yürütmeyi geliştirir. Beyin kaynaklı nörotrofik faktör ve nörotrofin-4 seviyelerini arttırdığı gösterilmiştir. Hayvan çalışmalarında, hepsi nörojenez ve sinaps oluşum belirteçleri olan sinapsin 1, gluR1 ve NR1 seviyelerini arttırmak için gösterilmiştir. İlginç bir şekilde, hastalıktaki bu proteinlerin seviyelerini artırır, ancak onları sağlıktaki suprafizyolojik seviyelere güçlendirir, bu da P21'in sağlıklı beyinlerde bile öğrenme ve hafızaya yardımcı olabileceğini düşündürmektedir.

Gıda alımı

P21'in gıda alımı üzerindeki etkisini değerlendiren doğrudan bir çalışma olmamasına rağmen, iştahı baskılayabileceğine inanmak için bir neden vardır. Bu, CNTF seviyelerindeki artışlarla tetiklenen alfa-melanosit uyarıcı hormon sentezinin uyarılması sonucunda ortaya çıkar. P21, antikor azalmasını nötralize ederek CNTF seviyelerini etkili bir şekilde artırarak JAK/Stat yolunu aktive eder ve sonunda alfa-MSH seviyelerini artırır. Hem alfa-MSH hem de nörogenez, gıda alımındaki azalmalarla ilişkilidir, bu nedenle P21'in gelecekteki çalışmalarda tokluk üzerinde bazı etkileri olması şaşırtıcı olmaz [8].

P21'in olumsuz etkileri var mı?

Alzheimer hastalığının (AD) fare modellerinde P21 ve benzer P22, herhangi bir belirgin yan etki göstermemiştir. Bu, bileşiklerin insanlarda yan etkileri olmayan (şu anda bilinmemektedir) değil, fare modellerindeki olumsuz etkilerin açık olmadığını ve bu nedenle P21'in klinik çalışmalara ulaştığında ve ulaştığında sınırlı yan etkileri olacağına dair iyi bir neden olduğunu söylemek. Aslında, şimdiye kadar belirtilen tek yan etki, P21 ile tedavi edilen farelerin kontrol hayvanlarından daha düşük anksiyete seviyelerine sahip olmasıdır [3]. Mutlaka hedef etki olmasa bile olumsuz bir etki olarak listelemek zor olurdu.

Birçok nörojenik bileşik yorgunluk üretir. Bu P21 ile gösterilmemesine rağmen, hafif yorgunluğun bazı ayarlarda bir yan etki olması şaşırtıcı olmazdı.

Serebrolisin nedir?

Cerebrolisin ve P21 aynı şey değildir, ancak sık sık karışmıştır. P21, reseptöre özgü etkileri olan tek bir molekül olsa da, serebrolizin aslında nörojenez dahil çok sayıda etkiye sahip bir peptit karışımıdır.P21'in hayvan çalışmalarında serebrolizinden daha etkili olduğu gösterilmiştir.

Serebrolizin nasıl çalışır?

P21 gibi, serebrolisin de dentat girusunda önemli etkilere sahip gibi görünmektedir. Alzheimer hastalığının fare modellerinde yapılan araştırmalar, serebrolizin sinaptik plastisiteyi ve bilişsel performansı geliştirdiğini göstermektedir. Bu faydaların altında yatan mekanizmalar tamamen net değildir, ancak nöroprotektif etkilere sahip gibi görünmektedir. Serebrolizin nöral progenitör hücreleri (NPC'leri) amiloid plaklar gibi şeylere karşı koruyabileceği ve böylece NPC'lerin tam teşekküllü nöronlara ayrılmasını sağlayarak nörojenez oranını arttırabileceği düşünülmektedir [11].

Serebrolisin bileşenlerinden birinin, P21'in taklit ettiği aynı molekül olan CNTF'ye karşı antikorları nötralize etmek için hareket ettiğine inanmak için iyi bir neden vardır. Serebrolizin CNTF içermesine rağmen, bu antikor nötralize edici bileşenin serebrolizin genel işlevine daha güçlü katkıda bulunduğu düşünülmektedir [12]. Aslında, araştırmacılar antikor nötralizasyonundan sorumlu olası bileşeni izole etmek için epitop haritalamasını kullandılar. Nörojenez yoluyla normal yetişkin farelerde hipokampusa bağlı öğrenmeyi ve hafızayı geliştirmek için tamamen DGGL'ye indirgenebilen 11-amino asit uzun peptid (VGDGGLFEKL). Bu daha kısa peptit DGGL'nin aslında P21'in bir alt bileşeni olduğunu unutmayın [3]. P21'dir, ancak adantile edilmiş glisin kısmı olmadan. Bu son bileşen P21'in aktif bileşeni değildir, daha ziyade DGGL peptidinin bozulmasını önlemeye yardımcı olur ve kan-beyin bariyerini geçme yeteneğini arttırır. Dolayısıyla, serebrolizin P21 olmasa da, P21'in öncüsü içerir ve bu nedenle P21 izolasyonu ve gelişimi için bir öncü olarak kabul edilebilir.

Serebrolisin Verus P21'in açıklığa kavuşturulması

Serebrolisin ve p21OlumsuzAynı bileşik, ancak bazen nootropikler hakkındaki tartışmalarda birbirinin yerine kullanılırlar. P21 bazen serebrolisin türevi olarak da adlandırılır, ancak bu da P21'in tamamen doğru bir açıklaması değildir. P21, CNTF'nin sentetik bir analogudur ve CNTF, serebrolisin'in bir bileşenidir. P21, ilave bir adamantan kısmı ile birlikte CNTF'den sadece dört amino asitten oluşur. Bu nedenle, P21 en iyi serebrolisin'in bir bileşeninin sentetik bir analogu olarak tanımlanır. P21'in bir kısmının CNTF'nin parçalanması sonucunda serebrolisin içinde bulunabileceği, ancak P21'in kendisinin serebrolisin'de bulunmayan sentetik bir molekül olduğu tahmin edilmiştir.

P21'in hayvan çalışmalarında serebrolizinden daha etkili olduğu gösterilmiştir. Aslında, serebrolizin bir tedavi olarak terk edildi, çünkü CNTF'ye karşı otoantikor üretimine neden oluyor ve sonunda sadece etkisiz hale geliyor, aynı zamanda durumu daha da kötüleştiriyor. Serebrolizin antijenik (antikorları yükseltir) olmasının nedeninin bir kısmının saflaştırılmış bir domuz ürünü olması ve bu nedenle diğer türler tarafından yabancı kabul edilmesi muhtemeldir. Saflaştırılmış bir hayvan ürünü olarak serebrolizin kontaminasyon riski altında olabileceği endişesi de vardır.

Cerebrolysin, bir noktada mevcut en iyi seçenekti. Başlangıçta ve etkili tedavi olan birkaç farklı beyin kimyasalının karmaşık bir karışımıdır (muhtemelen P21'e benzer moleküller içerdiği için). Ne yazık ki, bu fayda zaman içinde doğal CNTF'ye karşı oto-antikor üretimini teşvik eden yüksek düzeyde yabancı CNTF tarafından ağır basmaktadır. Sonunda, bu antijenisite olumsuz reaksiyonlara ve serebrolizin tedavisini terk etme ihtiyacına yol açar. Aslında, CNTF oto-antikorları moleküle karşı doğal olarak ortaya çıkabilir ve nörogenezin zaman içinde yavaşlama nedeninin bir parçası olabilir. P21, bu oto-antikorları sıralıyor ve bunların ortadan kaldırılmasına yardımcı oluyor, bu da doğal CNTF'nin etkinliğinin artmasına ve nörojenezin artmasına neden oluyor. Şimdiye kadar, P21'in kendi içinde antijenik olduğu gösterilmemiştir. Ayrıca, zaman içinde etkinliği kaybettiği gösterilmemiştir.

Özet

P21, hem sağlık hem de hastalıkta nörojenezi teşvik etme yeteneği nedeniyle birincil ilginin nootropik bir peptididir. Şu anda sadece fare ve sıçan modellerinde test edilmiştir ve burada büyük bir vaat göstermektedir. Peptit, nörojenik peptitlerde yaygın bir katkı maddesi olan adamantan içerir, bu da kan-beyin bariyerini geçmesine yardımcı olur. Hayvan çalışmalarında, P21'in uygulanmasının BDNF seviyelerini arttırdığı, böylece nörojenezi teşvik ettiği ve AD'de görülen plak ve defibrilasyon karışıklıklarının oluşumunu inhibe ettiği gösterilmiştir. Peptit ayrıca tokluk ve kilo alımı üzerinde etkileri olabilir, ancak bu alanda hiçbir araştırma yapılmamıştır. P21 ve serebrolizin, sıklıkla karıştırılsa da, aynı madde değildir.

P21, farelerde minimal yan etkiler, düşük oral ve mükemmel subkutan biyoyararlanım sergiler. Kg başına farelerde dozaj insanlara ölçeklenmez. Satılık P21

Yukarıdaki literatür, Dr. E. Logan, M.D. Dr. E. Logan tarafından araştırıldı, düzenlendi ve organize edildi.Case Western Reserve Üniversitesi Tıp Fakültesive bir B.S. Moleküler biyolojide.

Khalid Iqbal, New York, New York, New York, New York Gelişimsel Engeller Araştırmaları Enstitüsü'nde Profesör ve Başkan, Nörokimya Bölümüdür. Doktora derecesini aldı. 1969 yılında Edinburgh Üniversitesi, Edinburgh, İngiltere'den Biyokimya'da Dr. Iqbal, 1974'te Alzheimer hastalık beyinlerinden nörofibriller karışıklıkların/eşleştirilmiş sarmal filamentlerin (PHF) toplu izolasyonunu ve protein bileşimini tanımlayan ilk kişiydi. 1986'da, Dr. Inge Grundke-Iqbal ile birlikte, PHF proteini ve mikrotübülle ilişkili protein tau'nun aynı olduğunu ve PHF'deki tau'nun hiperfosforile olduğunu keşfetti. Yukarı akış-tau-patoloji olayı arayışları onları nörotrofik faktörlere yönlendirdi. 1999'da CNTF'nin yetişkin sıçan hipokampal nöroprojenitör hücrelerinde FGF-2 aracılı tau hiperfosforilasyonunu nötralize edebileceğini keşfettiler ve daha sonra 2003'te dentat girus nörogenezinin farmakolojik arttırılmasının yetişkin sıçanlarındaki bilişsel performansı iyileştirebileceğini gösterdiler. Bu öncü çalışmalar Dr. Iqbal ve Grundke-Iqbal, CNTF peptiderjik bileşiklerinin geliştirilmesine ve dengeyi nörodejenerasyondan beynin rejenerasyonuna kaydırmayı içeren yeni bir terapötik yaklaşım. CNTF pepderjik bileşiklerinin, ailesel ve sporadik Alzheimer hastalığı ve Down sendromunun kemirgen modellerinde nörojenezi ve nöronal plastisite eksikliklerini kurtararak bilişsel bozukluğu kurtarabileceğini gösterdiler.

Dr. Iqbal, Amerikan Nöroloji Akademisi'nden Alzheimer Hastalığı Araştırmaları Potamkin Ödülü ve Alzheimer Derneği'nden Zenith Ödülü de dahil olmak üzere birçok prestijli onur ve ödülün alıcısıdır. Alzheimer Hastalığı Uluslararası Konferansı'nda (ICAD) her yıl üst düzey bir Alzheimer hastalığı araştırmacısına verilen Alzheimer Hastalığı Araştırmaları için Zaman Başarı Ödülü. Dr. Iqbal, prestijli Amerikan ve uluslararası bilimsel dergilerde 300'den fazla bilimsel makale yazdı ve Alzheimer hastalığı ve ilgili nörodejeneratif bozukluklardaki araştırma ilerlemeleri hakkında yedi kitap düzenledi. Halen birkaç derginin editoryal kurullarında görev yapmaktadır.

Khalid Iqbal, Ph.D.P-21'in araştırma ve geliştirilmesinde yer alan önde gelen bilim adamlarından biri olarak atıfta bulunmaktadır. Hiçbir şekilde bu doktor/bilim adamı, bu ürünün satın alınmasını, satışını veya kullanımını herhangi bir nedenle desteklemiyor veya savunmuyor. Aralarında ima edilen veya başka türlü bir ilişki veya ilişki yok

1. "Epitop eşlemesi - Genel Bakış | ScienceDirect Konuları." https://www.scienceDirect.com/topics/neuroscience/epitope-(erişim tarihi 24 Ağustos 2020).
2. N. Baazaoui ve K. Iqbal, “Dendritik ve sinaptik açıkların önlenmesi ve nörotrofik bir bileşikle bilişsel bozukluk,”Alzheimers Res. Ther., cilt. 9, Haziran 2017, doi: 10.1186/s13195-017-0273-7.
3. B. Yanive ark.“Adamantan'ı içeren nörotrofik peptitler öğrenmeyi ve hafızayı geliştirir, farelerde nörogenezi ve sinaptik plastisiteyi teşvik eder,”Feb Lett., cilt. 584, hayır. 15, s. 3359–3365, 2010, doi: 10.1016/j.febslet.2010.06.025.
4. S.F. Kazimve ark., “Alzheimer hastalığının üçlü transgenik fare modelinde nörotrofik peptiderjik bileşik ile kronik oral tedavinin hastalık modifikasyonu etkisi”Nörobiol. Dis., cilt. 71, s. 110–130, Kasım 2014, doi: 10.1016/j.nbd.2014.07.001.
5. S. F. Kazim ve K. Iqbal, “Nörotrofik faktör küçük moleküllü mimetikler aracılı nörorjenerasyon ve sinaptik onarım: Alzheimer hastalığı için ortaya çıkan terapötik modalite,”Mol. Nörodejener., cilt. 11, Temmuz 2016, doi: 10.1186/s13024-016-0119-y.
6. J. J. Luykx, M.P. M. Boks, A.P. R. Terwindt, S. Bakker, R. S. Kahn ve R. A. Ophoff, “GSK3β'nin bipolar bozukluğa katılımı: çoklu genetik çalışma türlerinden kanıtların entegrasyonu,”Avro. Nöropsikofarmakol., cilt. 20, hayır. 6, s. 357-368, Haziran 2010, doi: 10.1016/j.euroneuro.2010.02.008.
7. M. K. Mohammadve ark.“Olanzapin, glikojen sentaz kinaz-3beta'yı inhibe eder: Simülasyon ve deneysel validasyon yerleştirerek bir araştırma,”Avro. J. Pharmacol., cilt. 584, hayır. 1, s. 185–191, Nisan 2008, doi: 10.1016/j.ejphar.2008.01.019.
8. B. Xu ve X. Xie, “Tebicilik ve vücut ağırlığının nörotrofik faktör kontrolü,”Nat. Rev. Neurosci., cilt. 17, hayır. 5, s. 282-292, Mayıs 2016, doi: 10.1038/nrn.2016.24.
9. K. Iqbal, S.F. Kazim, S. Bolognin ve J. Blanchard, “Dengeyi nörodejenerasyondan beynin rejenerasyonuna kaydırmak: Alzheimer hastalığına ve ilgili nörodejeneratif koşullara yeni bir terapötik yaklaşım,”Nöral Regen. Res., cilt. 9, hayır. 16, s. 1518–1519, Ağustos 2014, doi: 10.4103/1673-5374.139477.
10. "Sıçan ve Fareler Ağırlıklar | Hayvan Kaynakları Merkezi." http://www.arc.wa.gov.au/?page_id=125 (erişim tarihi 26 Ağustos 2020).
11. E. Rockenstein, M. Mante, A. Adame, L. Crews, H. Moessler ve E. Masliah, “Alzheimer hastalığının bir APP transgenik modelinde serebrolizin nörojenezi üzerindeki etkileri,”Acta nöropatol. (Berl.), cilt. 113, hayır. 3, s. 265-275, Mart 2007, doi: 10.1007/s00401-006-0166-5.
12. H. Chen, Y.-C. Tung, B. Li, K. Iqbal ve I. Grundke-Iqbal, “Trofik faktörler, yetişkin nörojenezinin yükseltilmiş FGF-2 ile indüklenen inhibisyonuna karşı koyar,”Nörobiol. Yaşlanma, cilt. 28, hayır. 8, s. 1148–1162, Ağustos 2007, DOI: 10.1016/j.neurobioging.2006.05.036.

Bu web sitesinde verilen tüm makaleler ve ürün bilgileri yalnızca bilgi ve eğitim amaçlıdır.

Bu web sitesinde sunulan ürünler sadece vitro çalışmalar için döşenmiştir. Vücudun dışında in vitro çalışmalar (Latin: camda) yapılır. Bu ürünler ilaç veya ilaç değildir ve herhangi bir tıbbi durum, rahatsızlık veya hastalığı önlemek, tedavi etmek veya iyileştirmek için FDA tarafından onaylanmamıştır. İnsanlara veya hayvanlara her türlü bedensel olarak tanıtılması, yasalarca kesinlikle yasaktır.